Eindelijk een baan gevonden!

Hier dan weer even een klein berichtje vanuit de middle of nowhere in de Outback van Australië. Laat ik beginnen waar Bianca de vorige keer gebleven was. Dat was in Townsville.

Vanuit Townsville zijn we verder gaan reizen richting Mission Beach, nog steeds met Jurgen, Sanne en Sten. Weer een schitterende route door een regenwoud, waar we regelmatig zijn gestopt om bij uitkijk punten en hele bijzondere bomen te kijken. Die boom heet the Fig Tree. Dit is een hele grote oude boom met takken en wortels die alle kanten op groeien, erg bijzonder om te zien. Eenmaal aangekomen in Mission Beach is het begonnen met regenen. Een goede reden om wat langer op deze camping te blijven aangezien je er gratis onbeperkt wifi had. Dit hadden Bianca en ik hard nodig om een baan te kunnen vinden. Na lang zoeken, bellen, mailen enzovoort enzovoort, hadden we eindelijk iets gevonden. Een roadhouse ergens in de Outback in Queensland. Geen idee wat het was, maar dat maakte niet uit. Toen Bianca opbelde zei Owan (de eigenaar) dat hij maar op zoek was naar 1 iemand, maar dat hij het niet erg vond als we 2 CV’s op stuurden. Dat hebben we gedaan en binnen 3 dagen belde hij terug om te vragen of ik een Chef was, en dat hij dat wel kon gebruiken. Owan wou ons graag hebben en vroeg wanneer we konden starten dus we hadden afgesproken dat we de 19e zouden vertrekken vanuit Cairns, omdat we dan de auto zouden krijgen.

Vanuit Mission Beach zijn we via the Girringun National Park naar Cairns gereden. Ook weer een prachtige route met haarscherpe bochten. Hier zijn we weer een aantal keren gestopt bij mooie uitkijk punten, wandel routes en andere bezienswaardigheden (foto’s volgen nog over een tijdje!). Eenmaal aangekomen in Cairns zijn we wat gaan winkelen (rondkijken vooral) in de stad en hebben boodschappen gedaan. Ik vind Cairns ontzettend leuk, omdat het zo levendig is en heel toegankelijk voor iedereen. Je hebt er heel veel restaurants, bars, pubs, hotels, hostels enz.. Hier hebben we weer 2 dagen op de camping gestaan en eigenlijk niet zo heel veel gedaan. Een beetje gewassen, boodschappen gedaan en dat soort dingen.
Van Cairns zijn we richting Port Douglas gereden via the Daintree Rainforest. 1 van de oudste regenwouden ter wereld. Overal mooie vogels en heel veel groene natuur. De miljoenen muggen waren ook weer erg blij dat we er waren! Eenmaal aangekomen bij the Daintree River hebben we een Krokodillen tour geboekt over de rivier. Hier zagen we in totaal 8 krokodillen waarvan 2 baby’s. Hoe groot of klein ze ook zijn, het zijn en blijven smerige beesten. Maar van een afstand is het wel mooi om te zien! Ook zagen we een boomslang, maar daar heb ik ook niet zo veel mee.
De volgende dag zijn we weer terug gegaan naar dezelfde rivier. Hier kun je overheen met een pond die je met auto en al naar de andere kant brengt. Hier hebben we door the Daintree Rainforest gereden richting Cape Tribulation. Weer een hele mooie route met veel uitkijkpunten en wandelroutes. We zijn ook gestopt om ergens koffie te drinken, hier hadden ze van die Kaketoes die tegen je praten.
In Cape Tribulation hebben we nog een andere krokodillen tour gedaan aan de andere kant van the Daintree River. Hier zagen we net zoveel krokodillen als de andere, alleen was dit weer een andere gids die er leuk over vertelde.
Diezelfde dag zijn we weer terug gereden naar Port Douglas en daar zijn we nog 2 nachten op de camping gestaan. Port Douglas is een klein dorp, met heel veel winkeltjes en (luxe) restaurants. Ook heeft het een redelijke jachthaven. Ze zeggen ook dat hier de wat rijkere mensen komen, helaas vallen wij daar niet onder..

Vanuit Port Douglas zijn we weer naar Cairns gereden. Toen we onderweg waren belde Owan op dat hij graag met ons af wou spreken in Cairns. Dit hebben we gedaan en we hebben hem ontmoet bij het Postkantoor. Dit was een soort sollicitatie op z’n Australisch denk ik. Hij vertelde ons wat over the Roadhouse en wat het werk inhield etc. Ook vertelde hij dat als ik mezelf bewijs als een goede chef, dat hij mij meer salaris wilt geven. Ik ga er maar niet van uit dat dat gaat gebeuren, al zou het wel heel fijn zijn! Owan vertelde dat hij 1,5 uur rijden van Cairns vandaan woont. Daar heeft hij twee Cattle Farms (vlees koeien boerderijen) in zijn bezit. Hij vliegt vanaf zijn eigen baan met zijn eigen vliegtuigje zo af en toe heen en weer naar zijn Roadhouse. Voor ons heel bijzonder, maar hier in Australië is het heel normaal om je eigen vliegtuig of helikopter te hebben.
Na het gesprek hebben we nog even wat gewinkeld en zijn we naar de zelfde camping gereden als waar we eerst stonden, alleen sliepen we nu in een Cabin. Dit is een klein huisje met keukentje, terras, bed, airco en koelkast. Eigenlijk alles wat je nodig hebt om te kamperen. Dit hebben we gedaan om even niet meer op de grond te hoeven slapen, aangezien ons luchtbed in de tent iedere nacht leeg liep en we om 3 uur s’nachts op de grond lagen. Het was maar 38 dollar per nacht, dus voor ons een goede reden om hier de laatste 3 nachten, voor we de auto kregen te spenderen! In dit weekend hebben Jurgen en Sanne goed de tijd gehad om hun auto leeg te ruimen en alles te sorteren voordat ze hem aan ons verkochten.
Op zaterdag zijn we met z’n vijven op stap gegaan omdat dat een van de laatste avonden met elkaar was. We zijn naar een Pub in Cairns geweest en zijn daar even flink door het licht gegaan. Altijd gezellig met honderden dronken Australiërs om je heen. Die gasten kunnen zuipen, dat is niet normaal.
Op zondag hebben Bianca en ik de auto helemaal ingepakt zoals wij hem wilden zodat we maandag ochtend op tijd konden vertrekken.
Jurgen en ik zijn op maandagochtend om 8 uur naar het Transport Registratie kantoor geweest om de auto op mijn naam over te laten schrijven en de kentekens te wisselen. Je vult gewoon een papier in, betaald een bedrag, je levert de oude kentekenplaten in en je krijgt er nieuwe Queensland platen voor terug die je er zelf op moet schroeven. Hoe makkelijk is dat!?
Daarna snel terug gereden naar de camping en de laatste spullen in de auto gezet. Nog even snel een kopje koffie gedronken met Jurgen, Sanne en Sten.
Toen was het tijd om te vertrekken naar onze nieuwe uitdaging! We hadden afgesproken met Owan dat we hem zouden bellen als we weg reden. Dit hebben we gedaan en hij vroeg ons om wat op te halen bij een soort Horeca Winkel. Ook vroeg hij of we langs zijn huis wilden rijden om wat spullen voor the Roadhouse op te pikken. Dit lag toch op de route bleek achteraf.
We hebben eerst van Cairns tot Georgetown gereden (weer door the Girringun Range). In Georgetown een nachtje op een camping gestaan en de volgende dag gereden tot de plaats van bestemming. Het was een lange rit. Heel bijzonder dat je 150 km lang helemaal niks ziet behalve dode Kangeroes, Emu’s, Dingo’s en andere beesten. Het is ook best gevaarlijk want er kan elk moment een beest voor de auto springen.
Eenmaal aangekomen bij Burke & Wills bleek wel dat het echt in the middle of nowhere is. Tussen Normanton en Cloncurry. Beide steden zijn 200 km. rijden vanaf Burke & Wills.
We zijn om 16:00 uur aangekomen. Na kennis te hebben gemaakt met Andrew (de manager) en de andere backpackers zijn we naar onze kamer gebracht. Een klein hokje met twee aparte bedden, een koelkast, kledingkast en het allerbelangrijkste, Airco! Een gezamenlijk toiletgebouw is naast onze kamer. Allemaal redelijk schoon gelukkig.

De volgende dag ben ik om 4:00 in de morgen begonnen met het ontbijt. Omdat hier een groep van 42 wegwerkers zitten voor 10 dagen moet het ontbijt elke morgen om 5:00 uur klaar staan. Dit is een buffet met roerei, worstjes, bacon, spaghetti met tomatensaus, gebakken tomaten en savoury mince. Ik heb gewerkt van 4 tot 8 en ben daarna terug naar bed gegaan. Daarna moest ik om 17:00 uur weer beginnen om ook te zien hoe het diner in elkaar zit. Dit is een hoop frituurwerk, steak sandwiches, hamburgers, chicken burgers, t-bones, rumpsteak en porc chops. Het grootste deel van de mensen die hier eten zijn boeren uit de regio, truckdrivers en wegwerkers. Deze mensen eten het liefst een groot stuk vlees met aardappelpuree, groente en jus. Of in plaats van aardappelpuree willen ze friet met jus er overheen. Erg wennen om op deze manier te ‘koken’ maar ik vind het een geweldige ervaring!
Bianca moest deze dag om 9 uur beginnen. Ze hebben haar geleerd hoe de kamers worden schoongemaakt en de toiletgebouwen. Daarna is ze ingewerkt achter de bar. Hier moet je klanten helpen die getankt hebben, wat willen drinken/eten of flessen drinken en snoep af willen rekenen. Ook voor Bianca is dit een compleet andere ervaring. Ook de manier van praten van de ozzies is erg wennen omdat ze bijna elk gesprek beginnen met : How ya going mate en Whatsup mate. Bijna alle ozzies zijn super vriendelijk en beginnen allemaal een gesprek met je en zijn geïnteresseerd in waar je vandaan komt. Ze vertellen allemaal met grote trots over hun land.

De eerste dagen werken zijn zo voorbij gegaan. Tegenover de Roadhouse zijn een soort paardenraces aan de gang. Een groot evenement wat 1 keer per jaar wordt gehouden op deze plek. Hier komen 1000 mensen uit heel Australie op af. Het is net of je in een western film zit. Continue zie je cowboys met van die hoeden, spijkerbroeken, overhemden en schoenen met zo’n stalen pin aan de achterkant. Bij dit evenement hebben ze veel eetgelegenheden, maar er komen nog steeds een hoop mensen over lopen naar Burke & Wills om een goede steak te halen.

Zoals Bianca en ik telkens tegen elkaar zeggen; ‘’Dit is het echte Australie en deze ervaring kan niemand ons ooit meer af nemen’’

Ik ga weer stoppen met schrijven want we gaan zo even naar de overkant om te kijken bij de Paardenraces. De Wifi is hier beperkt dus ik kan helaas de komende tijd niet veel foto’s posten op Facebook. Ook hebben we totaal geen telefoonverbinding, dus voor noodgevallen bellen naar Burke & Wills. Er zijn wel telefooncellen, maar dat is stervens duur om te bellen naar NL denk ik.
Voorlopig blijven we hier nog wel. We werken 7 dagen per week, 8 uur per dag. Maar daar staat wel accommodatie, eten en drinken tegenover. We mogen alles pakken eten en drinken wat we willen.

Tot snel!!

Cheers!